Aikido

Aikido is een jonge Japanse traditionele krijgskunst, ontwikkeld door Morihei Ueshiba (1883-1969). Morihei Ueshiba, ook wel O'sensei genoemd, leefde in een tijd waarin Japan grote veranderingen onderging (de overgang van een feodale maatschappij beheerst door de samoerai naar een moderne samenleving). Ueshiba wilde een krijgskunst ontwikkelen die de traditionele Budo respecteerde, maar ook passend is in de huidige tijd, cultuur en maatschappij.

De technieken die in het huidige Aikido worden gebruikt zijn afkomstig van de Samurai en kunnen in de oude vorm niet beoefend worden, want deze zijn ontwikkeld voor het slagveld. De technieken zijn door Ueshiba omgevormd en passend gemaakt om te beoefenen met als doel zelfontwikkeling in tegenstelling tot het overwinnen van de ander.

De zoon van Morihei Ueshiba, Kisshomaru Ueshiba heeft een systeem ontwikkelt uit de leer van zijn vader, waarna er net als bij judo kyu- en dan-graden behaalt kunnen worden. Op deze manier kunnen beoefenaars hun Aikido progressie meten en dit werkt brengt structuur aan de lessen.

Er zijn zeven erkende Aikido stijlen en de meeste verenigingen beoefenen de Aikikai-stijl. De bewaker van het Aikikai Aikido is de kleinzoon van Morihei Ueshiba, Moriteru Ueshiba. Als Doshu heeft hij de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat het originele concept van O Sensei's Aikido wereldwijd de standaard blijft voor het Aikikai Aikido. Uiteindelijk zal de zoon van Moriteru dit overnemen en doorgeven aan zijn zoon of dochter.

De klemmen en worpen die gebruikt worden maken de aanvaller onschadelijk op een harmonische manier. Dat wil zeggen dat de aanvaller gecontroleerd onschadelijk wordt gemaakt zonder dat hij of zij daar schade door ondervind. De founder, Morihei Ueshiba wilde een balans vinden tussen fysiek contact en spiritualiteit. Dit heeft hij gecombineerd en omgegoten met als uitkomst het aikikai aikido.

In Beek (Limburg) ligt een vereniging die het Aikikai Aikido beoefend.

Het ki-Aikido is geschikt voor mensen die het fysieke gedeelte van een vechtsport/krijgskunst willen mijden. De technieken moeten wel correct uitgevoerd worden, maar op een minder effectieve manier dan andere aikido stijlen. Deze stijl heeft specifieke trainingsmethoden die gebaseerd zijn op methoden voor de ontwikkeling van de geest en het lichaam, in combinatie met ki. Veel van de leer is gebaseerd op de vier basisprincipes om geest en lichaam te verenigen en de vijf basisprincipes van Aikido. De vier basisprincipes voor het verenigen van de geest en het lichaam:

- Handhaving van de kern
- Volledige ontspanning
- Gewicht aan de onderkant
- Aandacht is naar buiten gericht

Klik op de knop voor meer info over Ki-Aikido

Tendoryu Aikido is het aikido dat is ontwikkeld door Kenji Shimizu-sensei.
Kenji Shimizu is een leerling van Morihei Ueshiba (O'sensei), de grondlegger van aikido. Hij was een van de laaste uchi deshi (inwonende leerling) van de grondlegger. Na de dood van O'sensei heeft hij in 1973 zijn eigen organisatie opgericht en zich afgesplitst van de Aikikai. Tendoryu Aikido kenmerkt zich door grote dynamische stevige bewegingen. Shimizu-sensei legt veel nadruk op een sterke samenvloeiing. Zowel aanvaller als verdediger moeten werken alsof er met een scherp (dodelijk) zwaard wordt geoefend. Naast deze sterke gerichtheid wordt er ook getracht het lichaam ontspannen te houden. De kracht moet van binnen en niet van buiten (spierkracht) zitten. Door op deze manier te oefenen ontstaan krachtige soepele bewegingen.

Tomiki-Aikido is ontwikkeld door Kenji Tomiki (1900-1979).
Voordat hij het Aikido onder Morihei Ueshiba bestudeerde was hij een leerling van de grondlegger van het Judo, Jigoro Kano. Hij ontwikkelde zijn stijl op latere leeftijd. Een groot verschil met andere Aikido-stijlen is dat Tomiki-Aikido wel wedstrijden kent in de vorm van een randori. Ook vond Tomiki dat het oefenen van een beperkt aantal bewegingen eerder tot perfectie leidt. Tomiki-Aikido bestaat hierdoor uit twee wegen;

- Het kata (vastgelegde vormen), deze dienen om de techniek te perfectioneren.
- Randori (vrije aanval/verdediging), deze bestaat uit 17 basisvormen en hiermee worden timing, alertheid en reflexen getraind.

Tomiki-Aikido is een Aikido-stijl die voor sommigen afbreuk doet aan het principe van "geen competitie" welke door Morihei Ueshiba geprefereerd werd, maar voor anderen is het "competitie-element" juist datgene wat deze Aikido-stijl aantrekkelijk maakt.

Yoshinkan Aikido is een Aikido-stijl die de hardere, direktere vaardigheden van het Aikido nastreeft. Deze stijl kenmerkt zich door strakke basisbewegingen en een systematisch preciese leermethode. Door zijn functionaliteit wordt Yoshinkan Aikido aan de politie van Tokio onderwezen.

Yo = beoefenen, vormen; Shin = geestkracht, wilskracht;
Kan = huis.

Dus Yoshinkan is (vrij vertaald) 'het huis om lichaam en geest te ontwikkelen.' Gozo Shioda, die als eerste uit Ueshiba´s handen de 9e Dan mocht ontvangen, scheidde zich van de Aikido-organisatie van Ueshiba`s zoon Kisshumaru Ueshiba. Hij ging zelf verder en vertegenwoordigde al gauw een meer traditionelere, strengere en hardere Aikido-stijl die zich sterk oriënteerde op het vooroorlogse Aikido van Ueshiba. Tegelijkertijd formuleerde Shioda een leermethode die systematisch en precies de basis van het Aikido overbracht en daarbij toch genoeg mogelijkheden open liet om onbeperkt vrije technieken te kunnen uitvoeren. Shioda Sensei werd alom gerespecteerd om zijn attitude jegens de Budo-disciplines en voor zijn geloof in 'Wa' (= harmonie) als een manier van leven. Op 17 juli 1994 overleed Shioda Sensei en liet hij ons als erfenis een sterke en dynamische stijl van Aikido na, welke zich hopelijk verder zal blijven ontwikkelen op dit hoge niveau en zal blijven doorgroeien.

Aikibudo is een vechtkunst die zijn oorsprong vind in de klassieke vechtkunst van de samurai, met name het Daito-ryu aiki jiu-jitsu. Het aikibudo kenmerkt zich door cirkelende bewegingen, waarna via een worp of klem de tegenstander kan worden gecontroleerd. Het kan omschreven worden als een hardere vorm van Aikido zoals het bestudeerd werd voor de Tweede Wereldoorlog. Het aikibudo kent, gezien de aard van de technieken, geen wedstrijden. Aikibudo komt het dichtstbij de methodes die de samurai gebruikte.

De Naam Klassiek Aikido is ontstaan doordat binnen de groep "klassieken" van Aikido bestudeerd worden:
- het leven van O Sensei
- de werken van O Sensei: zijn gedichten, zijn kalligrafie, zijn foto/videomateriaal, zijn teksten, zijn spirituele oefeningen (
- de nalatenschap van Rinjiro Shirata Sensei: zijn technieken, zijn kalligrafie, zijn nagelaten video/fotomateriaal, zijn interpretaties van de lessen van O Sensei, zijn directe leraar
- de relatie lichaamstechnieken en wapenwerk dmv. aikiken en aiki-jo (geen externe zwaard/wapenscholen)

Rinjiro Shirata (°29/3/1912 +29/5/1993) is algemeen erkend als één van O Sensei’s beste leerlingen binnen Aikido. Hij was een afstammeling van een oude samoerai familie, startte in de lagere school met kendo, en ging later verder met judo. In 1933 begon hij aikido te trainen in de Kobukan dojo bij O sensei Morihei Ueshiba. Omdat Japan zich opmaakte voor een oorlog, werd er in die tijd hard en realistisch getraind, en bovendien werden alle technieken aan de hand van het zwaard verklaard. In 1937 werd Shirata ingelijfd in het leger. Na de oorlog was hij krijgsgevangen tot 1946. Na de oorlog ging Shirata verder met zijn aikidostudie bij O Sensei. Hij keerde terug naar zijn geboortegrond waar hij werkte en aikido onderwees. Omdat Shirata Sensei één van de weinigen was die zowel voor, als na de oorlog bij O Sensei getraind heeft, is zijn aikido veel breder dan het moderne aikido. Het valt op dat de technieken dikwijls als diamant (statisch, stevig en sterk), wilg (meegevend, beweging zoeken), water (vloeiend en altijd bewegend) of kokyu (ademkracht) worden uitgelegd, wat overeenstemt met de verschillende stadia die O Sensei in zijn budoleven doorgemaakt heeft. Dit is dan ook de manier waarop Shirata Sensei het klassieke Aikido onderwees.