( 養神館Yōshinkan lit. "Hall of Spirit Cultivation") Aikido is een stijl van aikido die zich na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde in de Yoshinkan Dojo van Gozo Shioda (1915-1994). Yoshinkan Aikido wordt vaak de "harde" stijl van aikido genoemd omdat de trainingsmethoden een product zijn van Shioda's slopende leven voor de oorlog. Shioda noemde zijn dojo "Yoshinkan" naar een dojo met dezelfde naam die werd gebouwd door zijn vader, een arts, die zowel de fysieke als de spirituele gezondheid wilde verbeteren. De Yoshinkan-stijl is momenteel de op één na grootste aikido-organisatie ter wereld.

Als een stijl van aikido, is Yoshinkan meer verwant aan de vooroorlogse aikibudo-technieken die door Morihei Ueshiba werden onderwezen, en daarom ook over het algemeen dichter bij aikijujutsu dan de stijlen van aikido die na de oorlog werden ontwikkeld. De ongebruikelijke nadruk die wordt gelegd op de juiste vorm voorafgaand aan het oefenen van de juiste stroom en timing draagt verder bij aan zijn imago als een "harde" stijl.

Gozo Shioda creëerde een gestructureerde methode waarin beginnende studenten de basistechnieken zouden leren. Technieken worden uitgevoerd door een paar studenten genaamd uke (受け, de partner op wie de techniek wordt uitgevoerd) en shite (仕手, de partner die de techniek uitvoert). Ze zijn gecategoriseerd door elementen zoals de initiërende aanval, de toepasselijke controle en of het een pin of worp is. Ze zijn verder onderverdeeld in twee groepen genaamd ichi (eerste) en ni (tweede) technieken. Ichi-technieken hebben een gevoel van energie die naar uke gaat, terwijl ni-technieken een gevoel hebben van energie die naar shite gaat. Bij een ichi-techniek zou de poep bijvoorbeeld in dezelfde richting bewegen als een pull door uke, terwijl in een ni-techniek shite zou afleiden of wegdraaien van een push door uke.

De huidige methode om de technieken op te splitsen in stappen en de kihon dosa zijn ontwikkeld om het lesgeven aan beginners in een groep te vergemakkelijken. De kenshusei hebben veel van deze methoden gecodificeerd in overleg met Gozo Shioda, vooral Kyoichi Inoue en Takashi Kushida.

Om stijfheid te verwijderen uit technieken die op deze manier worden aangeleerd, oefenen beoefenaars boven de rang van shodan ook timing en flow.

Yoshinkan Aikido heeft zo'n 150 kihon waza (letterlijk "basistechnieken"), die herhaaldelijk worden beoefend en ontworpen om de principes van beweging, balans, timing, enz. "), of technieken waarbij nage aanvalt en uke een niet-verplichte, korte en beslissende reactie geeft. Naarmate de leerlingen vorderen, beginnen ze jiyu waza (letterlijk gratis technieken) te oefenen, wat een in de tijd beperkte aanval en verdediging in vrije vorm is. In hogere klassen wordt jiyu-waza uitgevoerd tegen meerdere aanvallers en/of aanvallers met wapens. Yoshinkan-studenten beoefenen normaal gesproken niet de vrije vorm van randori die in andere stijlen van aikido wordt gevonden.

De syllabus bevat enkele wapenvormen, hoewel deze zelden worden beoefend buiten de hombu dojo, waar ze worden onderwezen aan senshusei-studenten. Jiyu-waza voor yudansha omvat vrije-vormtechnieken tegen zwaard en mes, en sommige Yoshinkan-dojo's leren mes-afhaaltechnieken. Sommige Yoshinkan-dojo's bieden aiki-ken-lessen aan (klassen waarin aikido-principes worden onderzocht door middel van zwaardoefening) en sommige bieden niet-aikido-wapentraining, zoals iaido, gelijktijdig met aikido-lessen.

Zoals vele stijlen van aikido, schuwt Yoshinkan competitie; in plaats daarvan legt het de nadruk op zelfverdedigingstoepassingen. Yoshinkan aikido is een van de vechtsporten die de politie van Tokio heeft geleerd.

Naast de gebruikelijke aandacht voor afstand, timing en balans, legt de Yoshinkan-stijl vooral veel nadruk op houding en basisbewegingen. De kenmerkende houding van Yoshinkan, of kamae (letterlijk "houding" in het Japans), benadrukt de positie van voeten en heupen. Yoshinkan aikido beoefenaars staan met heupen en schouders recht naar voren, de voorste voet naar buiten gericht en de achterste voet ongeveer 90 graden naar de voorste voet gericht. Kamae is de basis van alle Yoshinkan aikido-technieken en beoefenaars van Yoshinkan aikido streven ernaar hun kamae te perfectioneren zodat hun algehele techniek wordt versterkt. Naast kamae zijn er 6 kihon dosa (letterlijk "basisbewegingen") die als centraal worden beschouwd voor de 150 basistechnieken. Yoshinkan aikido-studenten oefenen deze ijverig om te begrijpen hoe ze hun kamae kunnen verplaatsen om zichzelf in een sterke positie te brengen. Zonder de juiste vorm in iemands basisbewegingen zal iemands aikido niet zo effectief zijn.